قصیده علویه
مدح حضرت سید الموحدین
مولانا الإمام أمیر المؤمنین (علیه أفضل صلوات المصلین )
برگزیده از دیوان علامه کاشانی ( رحمه الله علیه )
على اى حقیقت حـق
تو چه مظهرىخدارا
کــه نـموده اى منور جلـوات انبیاء را
تــو ولـى کبـریائى تو وصىّ مصطفائى
تــو امـام ومقتدائى تو عظیم العظمائى
تــو ملیـک اقتدارى تو امیر کامکارى
تـو مدینـه وقـارى تـو بخلق پبیشوائى
تـو ذخیـره جهانـى تو مدار آسـمانى
قمـر تـمام بـدرى تو امیـن الامنائى
تـو زعیـم کـائناتى تـو شفیع سیئاتى
بـجمیع ما سوى الله تو ولـى ومقتدائى
تو مدارى تو مـدیرى بصف مصاف شیرى
تو هـژبرى ودلیـرى تـو خدیو ماسوائى
تو امیـر ملک وامکان تو روان جان قرآن
تو سپهر عِزّ ومـجدى یـم رحمت وعطائى
تو که کاشف الهمومى تو که دافع الغمومى
تو سفینــه نـجاتى دُرّ بـحر اصطفائى
تو همه صفا ونـورى تو کلیم کوه طورى
ز تو مـوقع مناجات نیایــدم صـدائى
تو امیـر مـمکناتى تــو دهنده براتى
ز جحیم ونار سوزان همه را ، دهى رهایى
تو به مرسلیـن معینـى بکلام حق مبینى
تــو أمیـر مؤمنینـى تو على مرتضائى
تــو دلیــل انبیـائى تو أمیـن أولیائى
بتـو اِنّمّاسـت أفسـر مه برج ارتضائى
بتـو مسنــد خلافـت بگرفت فّر وزینت
تــو مدینـه علـومى شه ملـک لافتائى
توئى آنکـه در معـارک بشدائـد ومهالک
سر سرکشـان فکنـدى بِحُسام جانگُزائى
ملکوت دولـت حــق همه در ید تو باشد
به اریکــه خلافــت بجلال چون در آئى
ز شکوه دولـت خـود همه کائنات حیران
چه کنـى ز سطوت خود جلوات کبـریائى
اگـرت خـداى دانـم تو بـخشم اندرآئى
وگـرت جـدا بدانـم سِپُـرم ره خطائى
چـه خـداى برگزیدت ز مشیمه قـداست
بتـو میکنـد مباهـات که تو فخر اصفیایى
مـه آسـمـان رفعـت ثـمر ریاض جنت
تـو ومسجـد وشهادت من وعشق وپارسائى
على اى نتیجــه دیـن ثـمر ریاض یاسین
تـو مُـرادِ هــل اَتائى گـل باغ طاوهائى
که بجز تو میدهـد شیر بــه قاتـل ستمگر
که بخور غذاى خود را تو کـه میهمان مائى
به جز از على که باشد گـه رزمگـاه وهیجا
دل خصم او بلــرزد ز شکــوه مرتضائى
بجز از على (علیه السلام) کـه باشد که سه روز روزه اَشرا
بکند به آب افطـار و رسـد بـه هـل اَتائى
بجز از على که کـرده به سه شب بـخلق ایثار
به سه کس غذا رساند نـخورد خودش غذائى
بجز از على که بخشد به نـماز خاتـم خـود
بـه فقیـر دردمندى بــه اسیـر بینــوائى
بجز از على کـه آید به خرابـه هـا نشینـد
به گـروه مستمندان نگـرد ز غـم زدائــى
بجز از على کـه آید بســراى بیـوه زنـها
به تنور ، نـان ببندد بــه دو چشم بربکـائى
به جز از على که آید بـه سـراغ دردمنــدان
کند از طریق رأفـت بــه گـلویشان دوایـى
که بجز على به معراج ز شـرف بسر نـهد تـاج
ره اوست خیر منهاج دل او دل خـــدائــى
برو اى فقیـر مضطر به سوى على (علیه السلام) بزن در
وبگیر هر چه خواهى کـه تـو در خـط خـدائى
بیقیـن بدان کـه مـولا خط أو خط خدایست
چو زدى تو چنگ خود را به على ، دهـد رهائى
ز عـذاب قبـر وبـرزخ وعـذاب نـار ودوزخ
بنمایـدد تـو را شـاد ورهى تــواز عنـائى
تو أیـا گـداى مـحتاج بگـذار بر سرت تاج
کـه ز یک چنیـن امامى تو نـموده اى گدائى
برهان تـو أیـن وآنـرا وبچسـب حبـل مولا
بیقیـن تـو رستگـارى به زمیـن وهـم سمائى
ملـکــا بـزرگـوارا ملکــوت اقتــدارا
تـو ولطـف بیحسابـت مـن وطبـع نـارسائى
تـو کجـا ونظمى از من بـمدیح چـون تو مولا
تـو ز من قبـول فـرما کـه منم تـو را فدائى
مـن ونظمکى مشـوش تو ولطف وجود وبخشش
بپـذیـر أیـن جکـامه ز فقیـــر بیـنـوائى
نظـرى بـحــال زرام کـه ز پـا فتاده ام من
سـر خـوان تـو نشستم که خـورم از آن غذائى
نـه منـم ز خوان جودت متنعّـم ونـمک خـوار
هـمه ریـزه خوار خوانت ز زمیـنـى وسـمـائى
منم آن حقیـر ، (کـاشا نـى) دلشکـستهء تـو
کـه بـه سفـره نوالـت شــده ام پى گـدائى
ز تو سرخوش است (عباس) که دهى بطبع او پاس
بـمدیـح ذات پاکـت کـه موفقش نـمائى
بـودش کـلام مـوزون همگى چو دُرّ مکنون
زثناى آل عصمت (علیهم السلام) چه کند سخن سرائى
چو بکـف گـرفت خامه بنویسد این چکـامه
ز سـروش غیـب آمـد سخنـان مـرحبائى
http://alkashani.ir/newpages/page3.aspx?lang=Fa